Zuster Truus Lemmens stichtte in 1969 Dar Ul Sukun, het Huis van Geluk. Een tehuis voor kinderen met geestelijke en/of lichamelijke beperkingen. Zr. Lemmens was zeer begaan met het lot van de mensen aan de onderkant van de Pakistaanse maatschappij. De zorg voor minder bedeelden, gehandicapten, bejaarden, poliomeisjes en weesmeisjes in Karachi en andere steden in Pakistan werd haar levenswerk. Zr. Lemmens stichtte 5 tehuizen. Het werk van zr. Lemmens wordt na haar overlijden in 2000 voortgezet door zuster Ruth Lewis. In 2005 werd Mr. Morris Khurshid aangesteld door Stichting Thuisfront Zr. Lemmens om de zakelijke leiding van de Dar Ul Sukun organisatie op zich te nemen en zr. Ruth Lewis terzijde te staan bij het management van de tehuizen. Zr. Ruth en Mr. Khurshid geven leiding aan een staf van 12 personen. In de Dar Ul Sukun organisatie zijn 60 personeelsleden werkzaam.
Gertrude (Truus) Lemmens (14 juli 1914 – 30 oktober 2000), was een Nederlandse non en verrichtster van liefdadigheid in Pakistan. Truus Lemmens vertrok in oktober 1939, op 25-jarige leeftijd, als verloskundige naar Pakistan om haar broer te bezoeken. Deze was daar werkzaam als missiepriester Zij vergezelde haar broer tijdens zijn werk in sloppenwijken. In deze periode kwam zij onder de indruk van de armoede en noden van de mensen daar en zij besloot alles in het werk te gaan stellen om hen te helpen. Zij sloot zich aan bij de enige inheemse religieuze stichting van nonnen in deze regio, de Franciscaanse missie van Christus de Koning. Truus Lemmens bezocht vervolgens de sloppenwijken en mensen die in grote armoede leefden en probeerde zo veel mogelijk de noden te verlichten. Zij begon haar dag met lesgeven in de Christ the King School en deed de rest van de dag sociaal werk in de armenwijken. In het bijzonder was zij geïnteresseerd in het welzijn van mensen met een meervoudige beperking. Onder meer doordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak, en contact met Nederland moeilijk werd, vond zij pas in 1957 een mogelijkheid voor een bezoek aan haar vaderland. Hierna was zij nog meer gesterkt haar missie in Pakistan voort te zetten.
In 1969 kreeg Truus Lemmens de beschikking over een behuizing op Kashmir Road. Dit werd Darul Sukun (Huis van Geluk), een opvanghuis voor meervoudig gehandicapte kinderen. Aangezien Truus Lemmens iedereen accepteerde werd het huis, in plaats van enkel een opvangplek voor geestelijk gehandicapten, daarnaast een soort haven voor iedereen die in nood verkeerde. Zowel wezen als oude mensen, fysiek en geestelijke gehandicapten en baby’s werden opgevangen of op de stoep neergelegd. Omdat één opvanghuis op deze wijze niet voldoende was stichtte Truus Lemmens een serie van soortgelijke huizen, waaronder een voor meervoudig gehandicapte jongens vanaf 14 jaar, genaamd Dugout, Lemmens Home voor meisjes met polio, Een tehuis voor de ouden van dagen, Peace Haven, Janiville voor kinderen uit gebroken gezinnen en in Lahore een centrum ter opvang van fysiek minder validen. In 1970 keerde Lemmens opnieuw terug naar Nederland en deed enkele televisie- en kranteninterviews (TV-show van Willem Duys) om hulp te verkrijgen voor de tehuizen.
Met de financiële steun van filantropen en Nederlandse maatschappijen zoals de KLM lukte het deze voort te zetten. De kinderen in de tehuizen noemden haar “Amma” (moeder). Ook tegenwoordig nog worden de huizen gesteund vanuit Nederland. Zuster Gertrude (Truus) Lemmens werd wel de Moeder Teresa van Pakistan of de engel van Karachi genoemd. Op 23 maart 1989 kreeg zij voor al haar werk de “Sitara-i-Quaid-i-Azam” (Orde van de Grote Leider), een van de hoogste onderscheidingen die aan buitenlanders gegeven wordt. President Ghulam Ishaq Khan en eerste minister Benazir Bhutto woonden de ceremonie bij. Lemmens overleed in oktober 2000 en werd op 1 november begraven; dit was precies 64 jaar nadat zij voor het eerst in Pakistan was aangekomen. In terugblikken op haar leven werd zij omschreven als warm, liefdevol en met veel gevoel voor humor.
Na het overlijden van Zuster Lemmens werd haar taak overgenomen door sr. Ruth Lewis en werd mr. Morris Khurshid aangetrokken om een solide administratie en organisatie van de tehuizen op te zetten. Stichting Thuisfront zr. Lemmens adviseerde bij verbeteringen in de kwaliteit van de zorg. Om onze doelgroepen beter te kunnen faciliteren investeerde Stichting Thuisfront in gebouwen en Know How op het gebied van educatie, fysiotherapie en verzorging. Er werd professioneel personeel aangetrokken. Bij- en nascholingscursussen werden georganiseerd waardoor de kwaliteit van de zorg is toegenomen. Cursussen voor het personeel werden georganiseerd ter verhoging van de standaard. Door deze ontwikkelingen is Dar Ul Sukun tot een toonaangevende instelling in Pakistan gegroeid. Op de website van www.darulsukun.com kunnen we lezen wat sr. Ruth Lewis hierover schrijft.
Sr. Ruth Lewis (2 mei 1946 – 20 juli 2020):
Dar Ul Sukun heeft een beleid ontwikkeld dat zich richt op mensen met beperkingen en kansarme kinderen en bejaarden. Ons doel is de leefomstandigheden van deze mensen te verbeteren door huisvesting, zorg, en onderwijs, ongeacht hun achtergrond, religie, geslacht en de oorzaak van hun beperkingen. Dar Ul Sukun en versterkt hun positie door hun deelgenoot te maken van de maatschappij en door de maatschappij bewust te maken van hun aanwezigheid.